Οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 εμφανίζουν μια προδιάθεση για αγγειακή νόσο. Τα αιμοπετάλια που λαμβάνονται από διαβητικούς ασθενείς με αγγειοπάθειες, δείχνουν ενισχυμένη ενεργοποίηση, που προκαλείται από ερεθίσματα. Η ασπιρίνη παραμένει ο σημαντικότερος αντιαιμοπεταλιακός παράγοντας για την δευτερογενή πρόληψη των αγγειακών επιπλοκών μεταξύ των διαβητικών ασθενών, όμως τα δεδομένα της αποτελεσματικότητας και της ασφάλειάς της στην πρωτογενή πρόληψη, είναι αντικρουόμενα.
Στόχος της παρούσας μελέτης ήταν να αξιολογηθεί εάν οι διαβητικοί ασθενείς υψηλού κινδύνου, χωρίς προηγούμενα ισχαιμικά επεισόδια, έχουν ανώμαλο προφίλ λειτουργικότητας των αιμοπεταλίων.
Η μελέτη περιελάμβανε 82 ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη και 86 μη διαβητικούς ασθενείς, χωρίς προηγούμενα ισχαιμικά επεισόδια, ούτε αγωγή με αντι-αιμοπεταλιακά φάρμακα.
Στην τελική ανάλυση περιλαμβάνονται 122 άνδρες (74%), με μέση ηλικία 61 ετών. Ο μέσος όγκος αιμοπεταλίων (MPV) ήταν παρόμοιος μεταξύ των διαβητικών ασθενών και των μαρτύρων (9.2 fl και τα δύο). Μετά την ενεργοποίηση, η έκφραση των PAC-1 πρόσδεσης και Ρ-σελεκτίνης ήταν συγκρίσιμη μεταξύ των διαβητικών ασθενών και των μαρτύρων (83% έναντι 81% και 76% έναντι 74%, αντίστοιχα). Τα LPAs ήταν παρόμοια μεταξύ των διαβητικών ασθενών και των μαρτύρων (18% έναντι 17%, αντίστοιχα). Τα ΝΡΑs και MPAs βρέθηκαν επίσης παρόμοια στους διαβητικούς ασθενείς και στους μάρτυρες. Αυξημένα επίπεδα γλυκόζης πλάσματος νηστείας συσχετίστηκαν με αυξημένα ποσοστά LPA.
Συμπερασματικά, οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 υψηλού κινδύνου, χωρίς προηγούμενα ισχαιμικά επεισόδια, έχουν φυσιολογικό προφίλ λειτουργικότητας των αιμοπεταλίων στο αίμα.
High-risk type-2 diabetes mellitus patients, without prior ischemic events, have normal blood platelet functionality profiles: a cross-sectional study; Gadi Shlomai, Tal Haran-Appel, Tal Sella, et al.; Cardiovascular Diabetology (Jun 2015)