Η συστηματική γυμναστική προσφέρει πολλά στα άτομα με διαβήτη και μπορεί να τα βοηθήσει να ρυθμίσουν καλύτερα τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους – αρκεί να πληρούνται ορισμένες προϋποθέσεις.
Τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη μπορούν να συμμετέχουν σε όλα τα αθλήματα, ακόμα και σε επίπεδα υψηλού ανταγωνισμού ή πρωταθλητισμού, αλλά καλύτερα να αποφεύγουν τα ακραία και ριψοκίνδυνα σπορ.
Για το μέσο άτομο με διαβήτη το ιδανικό είναι η συστηματική αερόβια άσκηση με χαμηλή έως μέτρια ένταση (π.χ. τζόγκινγκ, τένις, κολύμπι, ρακέτες, ποδήλατο). Αυτό επιδρά ευνοϊκά τόσο στη γλυκόζη αίματος και στον μεταβολισμό των λιπιδίων και των πρωτεϊνών, μειώνοντας το σπλαχνικό λίπος και τα κιλά, όσο και βελτιώνοντας την ευαισθησία των ιστών στην ινσουλίνη και συμβάλλοντας με αυτό τον τρόπο στον έλεγχο της αρτηριακής πιέσεως και της υπερλιπιδαιμίας (αυξημένα επίπεδα χοληστερίνης, τριγλυκεριδίων).
Ωστόσο τα άτομα με τύπου 1 διαβήτη και γενικότερα όσοι παίρνουν ινσουλίνη, χρειάζονται πολύ καλή εκπαίδευση γιατί είναι υπαρκτός και σοβαρός ο κίνδυνος υπογλυκαιμίας. Τα άτομα αυτά καλό είναι να αποφεύγουν ή έστω να συνδυάζουν με τακτικές μετρήσεις του σακχάρου τις ασκήσεις αντοχής επί περισσότερο από 60 λεπτά, ακόμη και αν έχουν μέτριας έντασης άσκηση.
Αντίστοιχα, στα άτομα με τύπου 2 διαβήτη η συστηματική γυμναστική αποτελεί απαραίτητο συστατικό της θεραπείας. Τα σπορ με μέτρο αποτελούν έναν πολύ ευχάριστο και αποδοτικό τρόπο άσκησης και διατήρησης καλής φυσικής κατάστασης (fitness) η οποία φαίνεται ότι είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας για την δραστική μείωση σε όλα σχεδόν τα προβλήματα που δημιουργεί ο διαβήτης.