Η διάρκεια του γεύματος μπορεί να επηρεάσει την υγεία του καρδιομεταβολικού συστήματος. Ο σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνήσει τα μεταγευματικά αποτελέσματα της διάρκειας του γεύματος στον ανθρώπινο μεταβολισμό και την όρεξη.
Έγιναν μεταγευματικές συγκρίσεις μετά από ένα συνηθισμένο γεύμα που καταναλώθηκε βραδέως, επί 40 λεπτά («D40») και μετά από το ίδιο γεύμα που καταναλώθηκε γρήγορα, επί 10 λεπτά («D10»), σε μια άλλη ημέρα. Συνεπώς, κάθε συμμετέχων λειτούργησε ως control του εαυτού του, περιορίζοντας έτσι συγχυτικούς παράγοντες.
Η ανάλυση περιλάμβανε τη θερμική επίδραση της τροφής (TEF) και λήψη δειγμάτων αίματος σε προκαθορισμένους χρόνους (συμπεριλαμβανομένης της κατάστασης νηστείας), μετά τα γεύματα (D40 vs D10), 4 ώρες μετά το γεύμα. Οι αναλύσεις περιλάμβαναν το προφίλ λιπιδίων, αδιπονεκτίνη, ινσουλίνη, γλυκόζη, γκρελίνη, λεπτίνη, ενδοτοξίνη, εντερικές και παγκρεατικές ορμόνες. Η όρεξη μετρήθηκε χρησιμοποιώντας οπτικές κλίμακες και κατά βούληση πρόσληψη τροφής σε επόμενα γεύματα.
Βρέθηκε ότι η μεταγευματική TEF (πάνω από 240 λεπτά) ήταν σημαντικά μεγαλύτερηγια τα γεύματα D40 σε σχέση με τα D10. Η μεταγευματική ΝΕFΑ πλάσματος ήταν σημαντικά χαμηλότερη και τα επίπεδα αδιπονεκτίνης ήταν σημαντικά υψηλότερα για τα γεύματα D40 σε σχέση με τα D10.
Συμπερασματικά, σε παχύσαρκες γυναίκες που τρώνε αργά παρατηρείται ενισχυμένη TEF, αυξημένα επίπεδα αδιπονεκτίνης ορού και κατεσταλμένη ΝΕFΑ.
Enhanced thermic effect of food, postprandial NEFA suppression and raised adiponectin in obese women who eat slowly; Reddy N, Peng C, Carreira M, Halder L, Hattersley J, Piya M, Tripathi G, Randeva H, Casanueva F, McTernan P, Kumar S, Barber T; Clinical Endocrinology (Nov 2014)