Η αναδρομική αυτή μελέτη αξιολόγησε την μακροπρόθεσμη αποτελεσματικότητα της σιταγλιπτίνης και τους παράγοντες που συμβάλλουν στην υπογλυκαιμική δράση της.
Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 616 ασθενείς με διαβήτη τύπου 2, οι οποίοι δεν είχαν λάβει αναστολείς DPP-4 στο παρελθόν και οι οποίοι ξεκίνησαν θεραπεία με σιταγλιπτίνη μεταξύ 1ης Δεκεμβρίου 2009 και 31ης Δεκεμβρίου 2011. Τα κριτήρια ένταξης ήταν ότι ο ασθενής είχε επισκεφθεί το νοσοκομείο τακτικά για χρονικό διάστημα ≥700 ημέρες από την έναρξη της θεραπείας σιταγλιπτίνης και η μέτρηση της HbA1c είχε πραγματοποιηθεί σε 0, 3, 6, 12, 18, και 24 μήνες μετά την έναρξη της θεραπείας. Από τον πληθυσμό των 616 ασθενών, 447 και 169 είχαν λάβει σιταγλιπτίνη για ≥700 και <700 ημέρες, αντίστοιχα. Το πρωτεύον καταληκτικό σημείο ήταν η ΔHbA1c στους 24 μήνες. Ερευνήθηκαν επίσης οι παράγοντες που σχετίζονται με την υπογλυκαιμική επίδραση της σιταγλιπτίνης.
Η σιταγλιπτίνη μείωσε σημαντικά τα επίπεδα της HbA1c και το υπογλυκαιμικό αποτέλεσμα διατηρήθηκε για τουλάχιστον 2 χρόνια. Η αρχική τιμή της HbA1c, η διάρκεια του διαβήτη, η τιμή βάρους Δbody και η τιμή ΔHbA1c στους 3 μήνες, συσχετίστηκαν ανεξάρτητα με την υπογλυκαιμική δράση της σιταγλιπτίνης. Συμπερασματικά, η σιταγλιπτίνη έχει μακροχρόνιο υπογλυκαιμικό αποτέλεσμα σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2. Η ΔHbA1c ενός ασθενούς σε 3 μήνες, μπορεί να είναι ένας προγνωστικός δείκτης της ΔHbA1c στους 24 μήνες.
A Reduction of HbA1c after 3 Months Predicts 2-year Responsiveness to Sitagliptin Treatment; Takeshi Nishimura, Shu Meguro, Risa Sekioka, et al.; Internal Medicine (Dec 2015).