Έχει δειχθεί στο παρελθόν ότι η παλαιολιθική διατροφή, που αποτελείται από τις τυπικές ομάδες τροφίμων που οι πρόγονοί μας έτρωγαν κατά την Παλαιολιθική εποχή, βελτιώνει τους παράγοντες κινδύνου της καρδιαγγειακής νόσου και τον έλεγχο της γλυκόζης, σε σύγκριση με την τρέχουσα συνιστώμενη διατροφή διαβήτη σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2. Για τη διαλεύκανση των μηχανισμών πίσω από αυτές τις επιδράσεις, αξιολογήθηκαν οι συγκεντρώσεις γλυκαγόνης, ινσουλίνης, ινκρετινών, γκρελίνης, C-πεπτιδίου και αδιποκινών πλάσματος νηστείας, από την ίδια μελέτη.
Σε μια τυχαιοποιημένη, ανοιχτή, cross-over μελέτη, 13 ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 τυχαιοποιήθηκαν στο να λάβουν, είτε μια παλαιολιθική διατροφή βασισμένη σε άπαχο κρέας, ψάρια, φρούτα, λαχανικά, αυγά και ξηρούς καρπούς, είτε μια διατροφή διαβήτη σχεδιασμένη σύμφωνα με τις ισχύουσες διατροφικές κατευθυντήριες γραμμές, κατά τη διάρκεια δύο διαδοχικών περιόδων 3 μηνών. Οι ασθενείς εντάχθηκαν από τις μονάδες πρωτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης και ήταν τρεις γυναίκες και 10 άνδρες [ηλικία (μέση τιμή ± SD) 64 ± 6 χρόνια, ΔΜΣ 30 ± 7 kg / m2, διάρκεια του σακχαρώδη διαβήτη 8 ± 5 χρόνια, γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη 6.6 ± 0.6% (57,3 ± 6 mmol / mol)], με αναλλοίωτη τη θεραπεία του διαβήτη και σταθερό σωματικό βάρος για 3 μήνες πριν από την έναρξη της μελέτης. Οι μεταβλητές έκβασης περιλάμβαναν τις συγκεντρώσεις λεπτίνης, αδιπονεκτίνης, αδιψίνης, βισφατίνης, ρεζιστίνης, γλυκαγόνης, ινσουλίνης, C-πεπτιδίου, γλυκόζης, ινσουλινοτρόπου πολυπεπτιδίου, όμοιου με γλυκαγόνη πεπτιδίου-1 και γκρελίνης πλάσματος νηστείας.
Επτά συμμετέχοντες άρχισαν με την παλαιολιθική δίαιτα και έξι με τη διατροφή διαβήτη. Η παλαιολιθική δίαιτα οδήγησε σε σημαντική μείωση των επιπέδων της λεπτίνης πλάσματος νηστείας σε σχέση με τη διατροφή διαβήτη [μέση διαφορά (95% CI), -2,3 (-5,1 έως 0,4) ng / ml, p = 0.023]. Δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο ειδών διατροφής για τις άλλες μεταβλητές που αναλύθηκαν σε αυτή τη μελέτη.
Συμπερασματικά, κατά τη διάρκεια μιας μελέτης διάρκειας 3 μηνών, η παλαιολιθική δίαιτα οδήγησε σε μειωμένα επίπεδα λεπτίνης πλάσματος νηστείας, αλλά δεν αλλάζουν τα επίπεδα νηστείας της ινσουλίνης, C-πεπτιδίου, γλυκαγόνης, ινκρετινών, γκρελίνης, C-πεπτιδίου και αδιποκινών, σε σύγκριση με την τρέχουσα συνιστώμενη διατροφή διαβήτη.
Palaeolithic diet decreases fasting plasma leptin concentrations more than a diabetes diet in patients with type 2 diabetes: a randomised cross-over trial; Cardiovascular Diabetology; Maelán Fontes-Villalba, Staffan Lindeberg, Yvonne Granfeldt, et al. (May 2016).