Το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών (PCOS) είναι κοινό σε παχύσαρκες γυναίκες με διαβήτη τύπου 2 σχετιζόμενο με αντίσταση στην ινσουλίνη, για τις οποίες η θεραπεία με μετφορμίνη έχει εδραιωθεί, συμπληρωματικά της κλομιφαίνης. Ωστόσο, μη παχύσαρκες ασθενείς με PCOS συχνά πάσχουν από διαβήτη τύπου 1. Παραμένει ασαφές κατά πόσον οι ασθενείς αυτές έχουν αντίσταση στην ινσουλίνη και κατά πόσον η μετφορμίνη είναι αποτελεσματική για αυτές. Μια γυναίκα 32 ετών, που έπασχε από ακμή, υπερτρίχωση και διαταραχές της εμμήνου ρύσεως από την ηλικία των 29, διαγνώστηκε με PCOS με υψηλά επίπεδα LH στον ορό και πολυκυστικές ωοθήκες στο υπερηχογράφημα. Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο δείκτης μάζας σώματός της (ΒΜΙ) ήταν συνεχώς 21,0 kg / m2 από την ηλικία των 20 ετών. Αρχικά της δόθηκε θεραπεία με κλομιφαίνη για ένα χρόνο για τη στειρότητα, αλλά δε βελτιώθηκε ο εμμηνορροϊκός κύκλος της, ούτε έμεινε έγκυος κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Τότε αξιολογήθηκε για σακχαρώδη διαβήτη και στη συνέχεια διαγνώστηκε ως διαβητική τύπου 1 με ήπια υπεργλυκαιμία (HbA1c 6,0%) και με αντίσταση στην ινσουλίνη. Ξεκίνησε θεραπεία με χαμηλή δόση ινσουλίνης και χαμηλή δόση μετφορμίνης, χωρίς κλομιφαίνη. Αφού η ωορρηξία της και ο εμμηνορροϊκός κύκλος της βελτιώθηκαν μόνο ένα μήνα αργότερα, η θεραπεία της συμπληρώθηκε με κλομιφαίνη για τους επόμενους τρεις μήνες, γεγονός που της επέτρεψε να μείνει επιτέλους έγκυος. Αυτή η έκθεση υπογραμμίζει την αποτελεσματικότητα της μετφορμίνης σε PCOS μη σχετιζόμενο με παχυσαρκία, συνοδευόμενο από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1.
A case of lean polycystic ovary syndrome with early stage of type 1 diabetes successfully treated with metformin; Fumika Shigiyama, Naoki Kumashiro, Takayuki Rikitake, et al.; Endocrine Journal (Feb 2016).