Στόχος της μελέτης ήταν να ποσοτικοποιηθεί ο κίνδυνος υπογλυκαιμίας που σχετίζεται με την ταυτόχρονη χρήση των αναστολέων διπεπτιδυλοπεπτιδάσης-4 (DPP-4) και των σουλφονυλουριών, σε σύγκριση με εικονικό φάρμακο και σουλφονυλουρίες.
Συμπεριλήφθηκαν 10 μελέτες, που αντιπροσωπεύουν συνολικά 6546 συμμετέχοντες (4020 έλαβαν αναστολείς DPP-4 συν σουλφονυλουρίες, 2526 εικονικό φάρμακο συν σουλφονυλουρίες). Η αναλογία κινδύνου υπογλυκαιμίας ήταν 1,52 (95% διάστημα εμπιστοσύνης 1,29 έως 1,80). Η ΝΝΗ ήταν 17 (95% διάστημα εμπιστοσύνης 11 έως 30) για μία διάρκεια θεραπείας έξι μηνών ή λιγότερο, 15 (9 έως 26) για 6,1 και 12 μήνες, και 8 (5 έως 15) για περισσότερο από ένα έτος. Στην ανάλυση των υποομάδων, δεν διαπιστώθηκε καμία διαφορά μεταξύ πλήρους και χαμηλής δόσης των αναστολέων DPP-4: η αναλογία κινδύνου που σχετιζόταν με την πλήρη δόση αναστολέων DPP-4 ήταν 1,66 (1,34 – 2,06), ενώ η αυξημένη αναλογία κινδύνου που σχετιζόταν με χαμηλή δόση αναστολέων DPP-4 δεν ήταν στατιστικά σημαντική (1,33, 0,92 – 1,94).
Συμπερασματικά, η προσθήκη αναστολέων DPP-4 στη σουλφονυλουρία για τη θεραπεία ατόμων με διαβήτη τύπου 2, συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο κατά 50% της υπογλυκαιμίας. Αυτό τονίζει την ανάγκη να γίνονται σεβαστές οι συστάσεις για μείωση της δόσης της σουλφονυλουρίας κατά την έναρξη των αναστολέων DPP-4 και να αξιολογείται η αποτελεσματικότητα αυτής της στρατηγικής ελαχιστοποίησης του κινδύνου.
Addition of dipeptidyl peptidase-4 inhibitors to sulphonylureas and risk of hypoglycaemia: systematic review and meta-analysis; Francesco Salvo, Nicholas Moore, Mickael Arnaud, et al.; British Medical Journal (May 2016).