Bιολογικός δείκτης ο οποίος ονομάζεται neurotensin (NT) μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της της παχυσαρκίας.
Από το 2005, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) εκτιμά ότι τουλάχιστον 400 εκατομμύρια ενήλικες (9,8% του παγκόσμιου πληθυσμού) είναι παχύσαρκοι, με τα υψηλότερα ποσοστά να αφορούν τις γυναίκες. Το ποσοστό της παχυσαρκίας αυξάνεται επίσης με την ηλικία, τουλάχιστον έως την ηλικία των 50 ή 60 χρονών, ενώ η παχυσαρκία στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αυστραλία και τον Καναδά, αυξάνεται ταχύτερα απ’ ότι το συνολικό ποσοστό της παχυσαρκίας. Ενδεικτικό είναι ότι στις ΗΠΑ ένας στους τρεις ενήλικες έχει επηρεαστεί από το πρόβλημα της παχυσαρκίας.
Σ’ αυτό το πλαίσιο ερευνητές από τις ΗΠΑ με μελέτη που δημοσίευσαν πρόσφατα στο περιοδικό Nature γνωστοποίησαν ότι ανακάλυψαν ένα βιολογικό δείκτη, ο οποίος μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της παχυσαρκίας. Ο λόγος για ένα πεπτίδιο που ονομάζεται neurotensin (NT) το οποίο προωθεί την παχυσαρκία επειδή ενισχύει την απορρόφηση λίπους. Το ΝΤ παράγεται στο κεντρικό νευρικό σύστημα και στο γαστρεντερικό σύστημα και εμπλέκεται στη ρύθμιση του λίπους κατά το μεταβολισμό. Απελευθερώνεται με την κατανάλωση λίπους και συμβάλλει στην απορρόφησή του στο έντερο.
Για την μελέτη οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από 4.632 άνδρες και γυναίκες που συμμετείχαν σε έρευνα του Κέντρου Μελέτης Διατροφής και Καρκίνου του Μάλμε. Η παρακολούθησή τους για την άντληση των δεδομένων διήρκησε κατά μέσο όρο 16,5 χρόνια. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι όσοι είχαν υψηλά επίπεδα pro-ΝΤ (μια ορμόνη που είναι πρόδρομος του NT), είχαν διπλάσιες πιθανότητες να εμφανίσουν παχυσαρκία κάποια στιγμή στη ζωή τους. Ο Δρ. Mark Evers άλλωστε σημείωσε ότι λόγω της σχέσης μεταξύ NT και καρκίνου, τα ευρήματα μπορούν να εξηγήσουν γιατί οι παχύσαρκοι έχουν περισσότερες αυξημένες πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου σε σχέση με μη παχύσαρκα άτομα. Οι ερευνητές γνωστοποιήσαν ότι στο μέλλον θα γίνει μελέτη που θα εξετάσει αυτή τη σχέση μεταξύ NT και καρκίνου.
Εν κατακλείδι οι ερευνητές υποστήριξαν ότι τα ευρήματά τους δείχνουν ότι το NT μπορεί να είναι ένας βιολογικός δείκτης (biomarker) για την παχυσαρκία και κατά συνέπεια η αναχαίτιση του εν λόγω πεπτιδίου μπορεί μελλοντικά να συμβάλλει στην πρόληψη της παχυσαρκίας.