Ερευνητές του Johns Hopkins διαπίστωσαν ότι ο έλεγχος του διαβήτη νωρίς κατά τη διαδικασία της καρδιακής ανεπάρκειας έχει τεράστιες δυνατότητες να αποτρέψει την εξέλιξη σε μεταγενέστερο στάδιο ή σε εμφανή καρδιακή ανεπάρκεια. Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο Journal of the American College of Cardiology.
Η ερευνητική ομάδα συγκέντρωσε τα δεδομένα της από τη Atherosclerosis Risk in Communities (ARIC), μια συνεχιζόμενη μελέτη που εξετάζει τα ιατρικά αποτελέσματα της συσσώρευσης πλάκας στα τοιχώματα των αρτηριών. Οι ερευνητές επέλεξαν περισσότερους από 4.700 συμμετέχοντες από την ARIC και εξέτασαν τα κλινικά τους δεδομένα. Όλοι οι συμμετέχοντες είχαν προκλινική καρδιακή ανεπάρκεια, που σημαίνει ότι βρίσκονταν είτε στο στάδιο Α είτε στο στάδιο Β όπως ορίζεται από την Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία και το Αμερικανικό Κολλέγιο Καρδιολογίας. Στάδιο Α είναι η ύπαρξη τουλάχιστον ενός κλινικού παράγοντα κινδύνου καρδιακής ανεπάρκειας, όπως η υπέρταση ή η παχυσαρκία, χωρίς δομική καρδιακή νόσο. Το Στάδιο Β είναι η παρουσία δομικής καρδιακής νόσου ή αυξημένων καρδιακών βιοδεικτών χωρίς σημεία ή συμπτώματα καρδιακής ανεπάρκειας.
Τα ευρήματα έδειξαν ότι ο μη ελεγχόμενος διαβήτης συσχετίστηκε με την πρόοδο της καρδιακής ανεπάρκειας για τους συμμετέχοντες στα στάδια Α και Β της προκλινικής καρδιακής ανεπάρκειας.
Οι συμμετέχοντες με μη ελεγχόμενο διαβήτη στο στάδιο Α είχαν 1,5 φορές περισσότερες πιθανότητες να εξελιχθούν σε εμφανή καρδιακή ανεπάρκεια, ενώ εκείνοι στο στάδιο Β είχαν 1,8 φορές περισσότερες πιθανότητες. Επιπλέον, μεταξύ των συμμετεχόντων στο στάδιο Β, εκείνοι με μη ελεγχόμενο διαβήτη ανέπτυξαν εμφανή καρδιακή ανεπάρκεια σε νεαρότερη ηλικία (80 ετών) από τους ομολόγους τους με ελεγχόμενο διαβήτη (83 ετών) ή χωρίς διαβήτη (82 ετών).
«Τα αποτελέσματά μας καταδεικνύουν την ευαλωτότητα των ηλικιωμένων με συνυπάρχοντα διαβήτη και προκλινική καρδιακή ανεπάρκεια σταδίου Α ή Β», λέει ο Justin Echouffo Tcheugui, πρώτος συγγραφέας της μελέτης και αναπληρωτής καθηγητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins. Ιατρική Σχολή. «Πιστεύουμε ότι τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να ωφεληθούν σε μεγάλο βαθμό από προληπτικές θεραπείες, συμπεριλαμβανομένης της αλλαγής του τρόπου ζωής και της φαρμακευτικής αγωγής. Υπάρχουν τρεις έως τέσσερις φορές περισσότερα άτομα με προκλινική καρδιακή ανεπάρκεια από ό,τι με έκδηλη καρδιακή ανεπάρκεια. Πολλές ζωές μπορούν να παραταθούν με την αντιμετώπιση του διαβήτη σε αυτά τα πρώιμα στάδια».