Εκατομμύρια ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας προσπαθούν να διαχειριστούν τον υπολειτουργικό θυρεοειδή αδένα με καθημερινή φαρμακευτική αγωγή, αλλά μια νέα μελέτη δείχνει ότι μπορεί να εξακολουθούν να είναι ευάλωτοι στην ανάπτυξη άνοιας καθώς μεγαλώνουν.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μεταξύ 15.000 ηλικιωμένων της Ταϊβάν, όσοι είχαν λάβει θεραπεία για υποθυρεοειδισμό είχαν σημαντικά περισσότερες πιθανότητες να διαγνωστούν με άνοια. Ο υποθυρεοειδισμός εμφανίζεται όταν το σώμα δεν παράγει αρκετές θυρεοειδικές ορμόνες, οι οποίες ελέγχουν το μεταβολισμό. Αυτή η υποπαραγωγή μπορεί να προκαλέσει μια σειρά από συμπτώματα, όπως κόπωση, δυσανεξία στο κρύο, δυσκοιλιότητα, πόνους στο σώμα, κατάθλιψη και αύξηση βάρους. Μελέτες δείχνουν ότι η μείωση των ορμονών του θυρεοειδούς μπορεί επίσης να μειώσει τις δεξιότητες σκέψης ενός ατόμου – με τρόπο που είναι αναστρέψιμος με φάρμακα για τον θυρεοειδή.
Νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Neurology, προσφέρει πολύτιμα δεδομένα για την σχέση μεταξύ θυρεοειδούς και άνοιας. «Διαπιστώσαμε ότι για τους ασθενείς με υποθυρεοειδισμό που έπαιρναν φαρμακευτική αγωγή, ο κίνδυνος άνοιας ήταν πολύ υψηλότερος», δήλωσε ο ερευνητής Δρ Chien-Hsiang Weng, από την Ιατρική Σχολή Alpert του Πανεπιστημίου Brown. «Αλλά είναι δύσκολο να γνωρίζουμε γιατί», τόνισε. «Δεν μπορούμε πραγματικά να πούμε ότι ο υποθυρεοειδισμός προκαλεί άνοια».
Επιπλέον, η συντριπτική πλειονότητα των ασθενών με άνοια στη μελέτη δεν είχαν ιστορικό διαγνωσμένου υποθυρεοειδισμού: Μόλις λίγο λιγότερο από το 1% είχε διάγνωση. Ωστόσο, σημείωσε ο Weng, είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε ότι οι ηλικιωμένοι με υποθυρεοειδισμό – για οποιοδήποτε λόγο – μπορεί να έχουν αυξημένη πιθανότητα να αναπτύξουν άνοια. Με αυτόν τον τρόπο, οι ασθενείς και οι γιατροί μπορούν να βρίσκονται σε επιφυλακή για πιθανά σημάδια μείωσης της μνήμης και της σκέψης.
«Θέλαμε να ενημερώσουμε τους κλινικούς γιατρούς ότι ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να είναι ένας από τους παράγοντες κινδύνου», είπε ο Weng. Τα ευρήματα βασίζονται σε ιατρικά αρχεία από περισσότερους από 15.000 ηλικιωμένους, οι μισοί από τους οποίους είχαν διαγνωστεί με άνοια. Καθένας από αυτούς τους ασθενείς συγκρίθηκε με ασθενή του ίδιου φύλου και ηλικίας χωρίς άνοια. Μεταξύ των ασθενών με άνοια, σύμφωνα με τη μελέτη, το 0,9% είχε ιστορικό υποθυρεοειδισμού, έναντι του 0,4% των ασθενών χωρίς άνοια. Αφού οι ερευνητές στάθμισαν άλλους παράγοντες – συμπεριλαμβανομένου οποιουδήποτε ιστορικού καρδιακής νόσου, διαβήτη, κατάθλιψης ή εξάρτησης από το αλκοόλ – διαπίστωσαν ότι ο υποθυρεοειδισμός, από μόνος του, συνδέεται με υψηλότερο κίνδυνο άνοιας.
Μεταξύ των ασθενών ηλικίας 65 ετών και άνω, εκείνοι με ιστορικό υποθυρεοειδισμού είχαν 81% περισσότερες πιθανότητες να διαγνωστούν με άνοια. Η διαφορά ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν οι ερευνητές εξέτασαν ασθενείς στους οποίους είχαν χορηγηθεί φάρμακα υποκατάστασης ορμονών για την πάθηση: Ο κίνδυνος άνοιας τους ήταν τρεις φορές υψηλότερος, συγκριτικά με τα άτομα χωρίς υποθυρεοειδισμό. «Δεν πιστεύουμε ότι έχει καμία σχέση με το ίδιο το φάρμακο», σημείωσε ο Weng. «Πιστεύουμε ότι η χρήση φαρμάκων είναι δείκτης πιο σοβαρού υποθυρεοειδισμού».